Indië
Het land waar de dag plotseling overgaat in de nacht
en zo de geluiden veranderen en de lucht verdampt
De rommelige wegen waarlangs de glimlach tijdloos is
de levenshobbels die elegant worden genomen, in amazonezit
In de verte tegen het decor van een vulkaan
oogsten kwetsbare silhouetten breekbare blaadjes thee
Het rommelt, het racet, het ontwijkt de plassen water
de liefde op dorpsstraten gaat open als handen van God
De kali meandert en neem vissen mee, kinderen naakt spelend
het landschap is groener dan voorstelbaar
Het andere gezicht toont etalages met onbetaalbaarheid
voor de kinderen in de kali
Zoveel gezichten, zo ver uiteen
samengevat in duizenden eilanden
Allen ingefluisterd door een diep verleden
Tempo Doeloe
Niet mijn Indië, wel het zijne
Het land verscholen in de herinnering
van hem, niet ‘t mijne
Niet mijn landschappen, het meer, de vulkaan
De kronkelwegen overal, nu vaak recht
Hoe het verleden is vergaan
Niet alles is behouden, de warung van toen
Het volk verloor oude waarden
De gamalan verstilde en kan niets overdoen
Niet alles is in de tijd weggespoeld, zonder sporen
Wie kijkt ziet onuitroeibare eeuwigheid
De ikan spartelt in het net, de krekel laat zich horen